کوچه باغ بهشت

گفت: دیدن داریم تا دیدن! گاهی فقط می بینی حال زمانی که در حین رانندگی به خیابان نگاه می کنی

 و متوجه ماشین ها و چراغ قرمز و عابر پیاده می شوی ؛ اما گاهی می بینی و دقیق می شوی و تحلیل میکنی مثل این که با دیدن ترافیک بی سابقه در خیابان ، آن تراکم را تحلیل می کنی که علشان تصادف یا تعمیر خیابان با نبود پلیس با از کار افتادن چراغ راهنمایی یا امثال آن است و بعد از میان احتمالات یکی را که قوی تر است انتخاب می کنی ... استاد داشت در کلاس در تفاوت دو نوع دیدن سخن می گفت و بعد ادامه داد: این نوع دوم که دیدن همراه شکر و تحلیل است ، بسیار مهم است. بعد گفت به نظر شما سعدی در شعر زیر کدام نوع دیدن را مدنظر قرار داده است:

 برگ درختان سبز در نظر هوشیار / هر ورقتی دفتری است معرفت کردگان ...

روشنا گفت: استاد معلوم است که نگاه دوم مورد نظر است که دیدن همراه اندیشیدن و تفکر است. استاد گفت : بله درست است،حالا در مورد این شعر نظر بدهید:

 این همه نقش عجب بر در و دیوار وجود / هر که فکرت نکند نقش بود بر دیوار

کوه و دریا و درختان همه در تسبیح اند / نه همه مستمعی فهم کنند این اسرار

خبرت هست که مرغان سحر می گویند / آخرای خفته سرار خواب جهالت بردار

 هر که امروز نبیند اثر قدرت او / که تواند که دهد میوه الوان از چوب

 یا که داند که برارد گل صد برگ از خار .....

یکی دیگر از دانشجویان پاسخ داد این شعر به صراحت از دیدن تفکر آمیز سخن گفته و از انسان ها می خواهد شگفتی های طبیعت و پیرامون خود را ببینند و اثر قدرت خدا را نتیجه بگیرند و گفته است که اگر دیدنتان به تفکر نرسد با تصویر روی دیوار فرقی ندارید ؛

این همه نقش عجب بر در و دیوار وجود / هر که فکرت نکند نقش بود بر دیوار

استاد : بله، حالا از شما می خواهم امشب در یکی دو تا از ببین های قرآن دقیق شوید و فردا به من بگویید منظور از آنها کدام نوع از دیدن است...

 کلاس با این سؤال و تکلیف استاد پایان یافت و بچه ها متفرق شدند...نکیسا و روشنا قرار گذاشتند بعد از ظهر با هم در کتابخانه موضوع را پیگیری کنند. در موتورهای جستجو "نظر" را دنبال کردند و به چند آیه رسیدند:

 (مگر به آسمان بالای سرشان ننگریسته اند که چگونه آن را ساخته و زینتش داده ایم و برای آن هیچ گونه شکافتگی نیست ؟)

آیا به شتر نمی نگرند  که چگونه آفریده شده و به آسمان که چگونه بر افراشته شده و به کوه که چگونه برپا داشته شده و به زمین که چگونه گسترده شده

برای بچه ها معلوم بود که این ببینها دعوت به تفکر است. اگر به این آیات الاهی با بینش نگاه شود، در ورای آنها هم به آفریننده آنها توجه خواهد شد و هم به این که سرانجام بازگشت به سوی هم او خواهد بود.....

روز بعد در کلاس ، نکیسا در پاسخ استاد آن دو آیه را خواند و گفت: دیدنهایی که قرآن به آن دعوت نموده است از جنس تفکر و بینش است. مگر میشود من به آسمان با این دید نگاه کنم و در برابر آفریننده اش سر تسلیم فرود نیاورم و فکر کنم این آسمان با این عظمت خود به خود یا تصادفی بوجود آمده است؟! مگر میشود به حیوانات و کوه ها و زمین و مخلوقات گوناگون با این پیچیدگی ها و شگفتی ها که دارند، نگاه کنم و خیال کنم آفریننده ای حکیم آنها را نیافریده است؟! عقل من نمی پذیرد ساده ترین تغییرات در اتاقم را بدون عامل خارجی بپذیرم چگونه میپذیرد آفرینش پشه ای را یا شتری را یا آسمانها و ستارگان و کوه ها و دیگر پدیده ها را با این شگفتی ها که در خلقتشان هست بدون خالق و آفریننده باور کنم؟! اگر عامل تصادف در رانندگی ، خطای خود را نپذیرد و گردن نگیرد، شما و

پلیس و بیمه از او می پذیرید؟...