آثار خداشناسی در زندگی ما
خداشناسی و پیشرفت علوم
فکر کنید دوستی از سفر آمده و کتابی به عنوان ارمغان برای شما آورده است و می گوید کتابی است بسیار عالی، زیرا نویسنده آن دانشمندی است فوق العاده فهمیده، پر اطلاع دقیق و ماهر و در رشته خود نابغه و به
تمام معنی استاد.
حتماً شما این کتاب را سرسری مطالعه نخواهید کرد؛ بلکه به عکس روی تمام جمله بندیها و تعبیرات و حتی کلمات آن دقت می کنید و اگر جمله ای از آن را نفهمیدید ساعتها و شاید روزهای متوالی هر موقع که فرصت کردید روی آن بر می گردید تا معنی و مفهوم آن برای شما روشن شود چرا که نویسنده آن یک فرد عادی نیست بلکه دانشمند بزرگی است،که کلمه ای را بی حساب نمی نویسد.
اما اگر به عکس به شما گفتند این کتاب ظاهرش ممکن است زیبا باشد اما نویسنده آن یک فرد کم سواد است که هیچ مایه علمی ندارد و هیچ حسابی در کار او نیست معلوم است که شما فقط یک نگاه سرسری به کتاب میکنید و هر جای آن را نامفهوم دیدید میگویید این هم از بی اطلاعی نویسنده است و حیف است که انسان وقت خود را برای مطالعه آن تلف کند.
عالم هستی همانند کتاب بزرگی است که هر یک از موجودات آن کلمه یا جمله ای از آن را تشکیل میدهند.
از نظر یک فرد خدا پرست همه ذرات این جهان قابل دقت است؛ یک انسان با ایمان در پرتو نور خداپرستی با کنجکاوی خاصی به مطالعه اسرار آفرینش می پردازد و همین موضوع به پیشرفت علوم و دانشهای انسانی کمک می کند؛ زیرا او میداند آفریننده این دستگاه بی نهایت علم و قدرت دارد و همه کارش روی حکمت و فلسفه است؛ بنابراین دقیق تر مطالعه می کند؛ عمیق تر بررسی مینماید تا اسرار آن را درک کند.
اما یک فرد مادی انگیزه ای برای مطالعه عمیق اسرار آفرینش ندارد؛ زیرا خالق آنها را طبیعت بی شعور میداند؛ و اگر می بینیم بعضی از دانشمندان مادی در صف مکتشفان هستند به خاطر آن است که آنها غالباً خدا را قبول دارند و فقط نام او را طبیعت میگذارند چرا که برای کار طبیعت، «نظم» و «حساب» و «برنامه» قائل هستند.خلاصه، خدا پرستی وسیله پیشرفت علوم و دانشهاست.
خداشناسی و تلاش و امید
به هنگامی که حوادث سخت و پیچیده در زندگی انسان رخ می دهد و درها ظاهراً به روی او از هر سو بسته میشود و احساس ضعف و ناتوانی و تنهایی در برابر مشکلات میکند ایمان به خدا به یاری او می شتابد و به او نیرو می دهد.
آنها که ایمان به خدا دارند خود را تنها و ناتوان نمی بینند؛ مأیوس نمی شود؛ احساس ضعف و ناتوانی نمی کنند؛ چون قدرت خدا بالاتر از همه مشکلات است و همه چیز در برابر او سهل و آسان
آنها با امید به لطف و حمایت و کمک پروردگار به مبارزه با مشکلات بر می خیزند و تمام نیروهای خود را به کار میگیرند و با عشق و امید به تلاش و کوشش ادامه میدهند و بر سختی ها پیروز می شوند.
آری ایمان به خدا، تکیه گاه بزرگی برای انسانهاست
ایمان به خدا مایه استقامت و پایمردی است
ایمان به خدا نور امید را همیشه در دلها زنده نگه می دارد.
و به همین دلیل افراد با ایمان هرگز دست به خودکشی نمی زنند؛ زیرا خودکشی از یاس و نومیدی کامل و احساس شکست سرچشمه می گیرد اما افراد با ایمان نه نومید میشوند و نه احساس شکست میکنند.
خداشناسی و احساس مسئولیت
دانشمندان روانشناس میگویند در زمان ما بیماری روانی و ناراحتی روحی بیش از هر زمان دیگر است.
و نیز می گویند یکی از عوامل این بیماری احساس نگرانی است؛ نگرانی از حوادث آینده نگرانی از مرگ نگرانی از جنگ و نگرانی از فقر و شکست.
آنها اضافه میکنند : از جمله چیزهایی که می تواند نگرانی را از روح انسان دور کند ایمان به خدا است؛ زیرا هر وقت عوامل نگرانی می خواهد در روح او نفوذ کند ایمان به خدا آن را عقب می راند.
خدایی که مهربان است؛ خدایی که روزی دهنده است؛ خدایی که از حالات بندگانش آگاه و هرگاه رو به سوی او آرند، به آنها کمک میکند و از ناراحتیها رهایی می بخشد.
به همین جهت مؤمنان همیشه احساس آرامش میکنند و هیچ گونه نگرانی در روح آنها نیست و چون کارشان برای خداست اگر زبانی هم کنند، جبرانش را از او می طلبند و حتی در میدان جنگ لبخند بر لب دارند.
قرآن مجید میگوید:
الَّذِينَ آمَنُوا وَلَمْ يَلْبِسُوا إِيْمَانَهُم بِظُلْمٍ أُولَئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ
آنها که ایمان آوردند و ایمان خود را با ستم نیالودند. آرامش و امنیت برای آنهاست
