چرا برای شناسایی آفریدگار جهان فکر و مطالعه می کنیم؟
خداجویی
چرا برای شناسایی آفریدگار جهان فکر و مطالعه می کنیم؟
۱ عشق به آگاهی و آشنایی با جهان هستی
در درون جان همه ما است؛ همه ما به راستی میخواهیم بدانیم:
این آسمان بلندپایه با اختران زیبایش این زمین گسترده با مناظر دلفریبش
این موجودات رنگارنگ پرندگان زیبا ماهیان گوناگون دریاها و کوه ها و شکوفه ها و گلها انواع درختان سر به آسمان کشیده و خود به خود به وجوداً آمده اند یا این نقشهای عجیب به دست نقاشی ماهر و توانا و چیره دست کشیده شده است؟
از این گذشته نخستین سؤالاتی که در زندگی برای همه ما پیدا می شود این است که:
از کجا آمده ایم؟
در کجا هستیم؟
و به کجا می رویم؟
و ما اگر پاسخهای این پرسشهای سه گانه را بدانیم چقدر خوشبخت خواهیم بود؟ یعنی بدانیم آغاز زندگی ما از کجا شروع شده و سرانجام به کجا خواهیم رفت؟ و اکنون چه وظیفه ای داریم؟
روح جستجوگر ما به ما میگوید:
باید آرام ننشینی تا پاسخ این سؤالات را پیدا کنی!
گاهی در یک حادثه رانندگی کسی مجروح و بیهوش می شود و برای درمان قطعی او را به بیمارستان میبرند؛ هنگامی که حال او کمی بهتر می شود و به هوش می آید نخستین چیزی که از اطرافیان خود می پرسد این است که :
اینجا کجاست؟
چرا مرا به اینجا آورده اند؟
و کی از اینجا خواهیم رفت؟
اینها نشان میدهد که انسان نمیتواند در برابر این گونه سؤالها خاموش بنشیند.
بنابراین نخستین چیزی که ما را به دنبال خداجویی و شناسایی آفریننده جهان هستی میفرستد همان روح تشنه و جستجوگر ما است.
۲- حس شکرگزاری- فکر کنید شما را به یک میهمانی آبرومندانه دعوت کرده اند و همه گونه وسایل پذیرایی برای راحتی شما فراهم ساخته اند اما چون شما به اتفاق برادر بزرگترتان که واسطه این دعوت است، به این میهمانی میروید میزبان خود را درست نمی شناسید؛ شک نیست که به هنگام ورود در این مجلس ،دلپذیر نخستین فکر شما این است که میزبان خود را بشناسید و از او تشکر کنید.
ما نیز هنگامی که به این سفره گسترده آفرینش نگاه میکنیم و انواع نعمتهایی که در اختیار ما قرار دارد چشمان بینا؛ گوشهای شنوا؛ عقل و هوش کافی نیروهای مختلف جسمانی و روانی؛ انواع وسایل زندگی و روزیهای پاک و پاکیزه در این سفره پهناور می بینیم، بی اختیار به این فکر می افتیم که بخشنده این همه نعمتها را بشناسیم و اگرچه نیاز به تشکر ما نداشته باشد در برابر او شکرگزاری کنیم و تا این کار را نکنیم، احساس ناراحتی و کمبود داریم. و این دلیل دیگری است که ما را به دنبال شناسایی خدا می فرستد.
3-پیوند سود و زیان ما با این مسئله - فکر کنید در مسیر مسافرت خود به چهارراهی میرسید که در آنجا غوغایی بیاست؛ همه میگویند در این چهار راه توقف نکنید که خطرهای بزرگی دارد؛ ولی هر دسته ای ما را به سویی دعوت میکند؛ یکی میگوید بهترین راه این است که از سمت شرق بروید؛ دیگری سمت غرب را مطمئن ترین راه می شمارد؛ سومین دسته ما را به راهی که میان این دو وجود دارد دعوت میکند و میگویند تنها راه نجات از خطر و رسیدن به سرمنزل نجات و جایگاه امن و امان که دارای همه گونه وسیلۀ سعادت است این راه است آیا ما به خود اجازه میدهیم که بدون ،مطالعه یک راه را انتخاب کنیم؟
و با عقل ما میپذیرد که در همانجا متوقف شویم و هیچ راهی را انتخاب نكنيم؟ مسلما نه .
بلکه عقل و خرد به ما میگوید هر چه زودتر شروع به بررسی و مطالعه کنیم و سخنان هر یک از این گروهها را به دقت بشنویم و در هر کدام نشانه درستی و صداقت و دلایل قانع کننده بود، بپذیریم و با اطمینان خاطر آن راه را انتخاب کرده پیش برویم .
در زندگی این دنیا نیز ما چنین حالی را داریم؛ مذهبها و مکتبهای مختلف هر کدام ما را به سوی خود دعوت میکند ولی از آنجا که سرنوشت ما خوشبختی و بدبختی ما پیشرفت و عقب افتادگی ما به بررسی و انتخاب بهترین راه بستگی دارد خود را ناگزیر میبینیم که در این راه فکر کنیم راهی که موجب پیشرفت و تکامل ما است انتخاب کنیم و از آنچه ما را به پرتگاه بدبختی و فساد و سیه روزی میکشاند پرهیز نماییم.
این نیز دلیل دیگری است که ما را به مطالعه در بارۀ آفریننده جهان هستی دعوت میکند.
قرآن مجید میگوید:
فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ (زمر 17 و 18)
به بندگان من بشارت ده آنها که سخنان گوناگون را میشنوند و بهترین را انتخاب میکنند.
