در خلقت خدا تبعيض وجود دارد يا تفاوت؟
بحث ظلم جايي مطرح ميشود كه از كسي حقي پايمال شود يا كسي بدون دليل موجه مورد ستم قرار گيرد .انسانها در برابر خداي متعال در اصل وجود وخلقت خود، صاحب هيچ حقي نيستندوبه ميزاني كه از نعمت وجودوفيض حيات و نعمت ها بهره مند شده باشيم بايد انها را الطاف پروردگار بدانيم.ما نبوديم وعدم بوديم واصلا در اين دنيا وجود نداشتيم وخداي متعال از روي فضل و كرم خود ما را خلق كرد ، بنابراين وقتي ما نبوديم ، ديگر حقي نداشتيم كه حالا بخواهيم آن را مطالبه كنيم وهمانطور كه قبلا عرض كرديم بحث ظلم جايي مطرح ميشود كه پاي حقي در ميان باشد بنابراين اصل خلقت ما وهرآنچه خداي متعال از نعمات به ما عطا كرده تماماًفضل الهي است .
بنابراين اگر خدا يكي را زيبا و غني وديگري را زشت و فقير قرار دهد، جاي هيچگونه اعتراضي نيست زيرا تبعيض در فيض و تفاوت در بخشش، ظلم نيست.
اگر فردي به مناسبت نيمه شعبان در منزلش جشني بگيرد وحالا تصميم داشته باشد به همه عيدي بدهد ولي بنا به دلايلي و از روي حكمت به هر شخصي هر چقدر صلاح بداند بدهد آيا ميهمانان ميتوانند اعتراض كنند كه چرا فرق ميگذاريد؟ اين عيدي دادن فضل و احساني از جانب صاحب خانه است وحق مهمانان نيست و تفاوت درفضل و احسان ظلم نيست واز آنجايي كه اصل خلقت ما وهمچنين نعمتهاي الهي همه فضل خداي متعال است بنابراين تفاوت در آنها ظلم نيست.خداي قادر متعال ميتوانست من و شما را قورباغه خلق كند ويا يك كاكتوس باشيم ويا يك حشره موذي و... ولي از فضل و كرمش ما را انسان خلق كرده واين جاي شكر گذاري فراوان دارد.
بخشش هاي الهي همه از روي حكمت است ويكي از دلايل ان ، امتحان و آزمايش مردم است.
آزمايش الهي براي موجود مختار ، سنت حتمي خدايي است :
أحَسِبَ النّاسُ أنْ يُتْرَكوا أنْ يَقولواآمَنّا وَ هُمْ لا يُفتَنونَ. وَلَقَدْفَتَنَّا الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَيَعْلَمَنَّ اللّٰهُ الَّذينَ صَدَقوا وَلَيَعْلَمَنَّ الْكاذِبينَ.
آيا مردم گمان كردند كه اگر بگويند: ايمان آورديم ، به خود واگذاشته ميشوندومورد آزمايش قرار نميگيرند؟! به تحقيق ما امتهاي قبل از ايشان را آزموديم. بي گمان و به يقين، خداوند، راست گويان و دروغ گويان را معلوم خواهد داشت.
(سوره عنكبوت - آيه ٢و٣)
با توجه به نص صريح قران، خداي باري متعال مارا آزمايش ميكند.
خداوند ما را با تفاوتهايي كه در خلقتش قرار داده آزمايش ميكند،با خوشي و گرفتاري ودارايي و ناداري.
وظيفه بنده در گرفتاري وناداري ، جزع و بي تابي نكردن وصبر پيشه كردن وراضي بودن به رضاي الهي ميباشد.
قران كريم نقل ميكند كه وقتي برادران يوسف پيراهن خون آلود اورا نزد پدر آوردند ، يكي از جملاتي كه به آنها فرمودند، اين بود:
فَصَبْرٌجَميلٌ.(سوره يوسف -آيه ١٨)
جابرجعفي ازامام باقر عليه السلام ميپرسد كه :
مقصود از صبر جميل چيست؟
ايشان ميفرمايد:
ذٰلكَ صَبْرٌ لَيْسَ فيهِ شَكْويٰ إلَي النّاسِ.
آن صبري است كه گله اي نزد مردم در آن نيست.
(الكافي،كتاب ايمان و كفر، باب صبر، ح٢٣(٩٣/٢)
