شكرگذاری از نعمتهای الهی
از ديگر حكمتهاي تفاوتهاي در خلقت علاوه بر ازمايش ، شكرگذاري از نعمتهاي الهي نيز ميباشد .
وقتي كه ما هنگامي كه در خيابان قدم ميزنيم ، مشاهده ميكنيم كه فرد نابينايي قصد عبور از خيابان را دارد واز احتمال تصادف ميترسد همانجا خدارا شكر ميكنيم براي داشتن دو چشمي كه خداي متعال از فضلش به ما عطا كرده .البته شكر نعمت فقط گفتن الحمدالله نيست .
شكر واقعي اين است كه نعمت را فقط از جانب خداي متعال بدانيم وبقيه ، واسطه رسيدن آن نعمت به ما هستندوهمچنين تشكر از واسطه نعمت هم لازم است .حالا داخل پرانتز لازم است به اين نكته اشاره كنيم كه آيا ميدانيد واسطه تمامي نعمات الهي كه بيشمار است كيست ؟
بله ، وجود مقدس و نازنين امام زمان عليه السلام ارواحنا فدا ، بنابراين براي تمامي نعمت ها از ايشان هم تشكر كنيم .
وتوجه داشته باشيد كه شكر نعمت سبب افزايش نعمت خواهد شد : لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزيدَنَّكُمْ.
يكي ديگر از انواع شكر اين است كه نعمت را در نافرماني خداي متعال مصرف نكنيم ، مثلا از نعمت زبان براي غيبت و تهمت استفاده نكنيم و...
وقتي كه ما داشته هاي خود و نداشته هاي ديگران را ميبينيم روحيه شكرگذاري از منعم در ما تقويت ميشود .
از حكمت هاي ديگر تفاوتهاي در خلق ايجاد روحيه دعا در انسان است ، وقتي ما نعمتهايي كه از جانب پروردگار به ديگران عطا شده مشاهده ميكنيم ،اولا از خداي مهربان ميخواهيم كه آن نعمت براي آن شخص حفظ وزياد شود وبعد مي خواهيم كه آن نعمت رابه ماهم بدهند.
البته بايد اين را نيز مد نظر داشت كه زندگي ما به اين دنيا ختم نميشود به دنبال اين دنيا ما عالم بزرخ و قيامت را خواهيم داشت و به ميزاني كه بهره وري ما از اين دنيا بيشتر باشد در قيامت نيز حساب و كتاب سختتري خواهيم داشت بنابراين بايد بيش از پيش شاكر خدا باشيم كه به حكمتش بهترين گزينه را براي ما برگزيده است.
درزمان رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم مردي نابينا خدمت ايشان رسيد و در خواست كرد:
از خدا بخواهيد تا نابينايي ام را برگرداند.
ايشان فرمودند : بهشت را بيشتر دوست داري يا بينايي ات را ؟ او پرسيد : مگر ثوابش بهشت است ؟
آن حضرت فرمود :
خداوند بزرگوارتر از آن است كه بنده مومنش را مبتلا به نابينايي سازد و سپس به پاداش آن اورا به بهشت نبرد .( بصائر الدرجات ٢٩٢/١)
با توجه به مطالبي كه خدمتتون عرض شد تفاوتهاي در خلقت نه تنها ظلم نيست بلكه فعل حكيمانه خداوند قادر ومهربان است .
دانش آموزي كه با داشتن هوش و استعداد كافي در اثر تنبلي موجبات عدم پيشرفت خود را ايجادميكند ، خود عامل زوال اين نعمت هاست .
وهمچنين گناهاني كه ما مرتكب ميشويم نيز عامل ديگري بر سلب نعمت ميباشد . اين در حالي است كه بنا به فرمايش الهي ، هر مصيبتي كه به ما ميرسد نتيجه عملكرد خودمان است وخداي مهربان از بسياري از ظلم ها و گناهان بشر به رحمت خويش ميگذرد وگرنه اگر ميخواست آدميان را به ستمشان مواخذه كند ، هيچ جنبنده اي برروي زمين باقي نمي ماند .
خداي متعال در سوره نحل / آيه ٦١ ميفرمايد:وَلَوْيُؤاخِذُاللهُ النّاسَ بِظُلْمِهِمْ ما تَرَكَ عَلَيها مِنْ دابَّةٍ.
واگر خدا مردم را به سبب ستمشان مؤاخذه كند، هيچ جنبنده اي را برروي زمين باقي نميگذاشت.
ما تازماني كه در حال خوش ايمان و تقواييم ، چه دليلي براي سلب نعمت وجود دارد ؟! عامل سلب نعمت خود ما هستيم كه آن حال خوش را از دست ميدهيم .
خداي متعال در آيه ٥٣ سوره انفال ميفرمايد :
ذلكَ بِأَنَّ اللهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّراًنِعْمَةً أَنْعَمَها عَلي قَوْمٍ حَتَّي يُغَيِّروا ما بِأَنْفُسِهِم .
آن عذاب و گرفتاري به سلب آن است كه خدا تغيير دهنده نعمت وبخششي كه آن را به گروهي بخشيده ، نبوده است ( وآن را از ايشان نگرفته ) تا اينكه خودشان آنچه را ( از اخلاق و خويهايي كه) در ايشان است ، تغيير دهند ودگرگون سازند . ( يعني اگر به جاي شكر و سپاسگزاري آن نعمت ، كفران و ناسپاسي كنند ، نعمت از آنان گرفته ميشود.)
از اميرالمومنين عليه السلام در نهج البلاغه اينگونه آمده است كه :
وَأَيْمُ اللهِ ما كان قَومٌ قَطُّ في غَضِّ نِعْمَةٍ مِنْ عَيْشٍ فَزالَ عَنْهُمْ إلّا بِذُنوبٍ اجْتَرَحوها ؛ لانَّ اللهَ لَيْسَ بِظَلّامٍ لِلعَبيدِ.
وبه خدا سوگند ، هرگز مردمي زندگاني خرّم و نعمت فراهم را از كف ندادند مگر به كيفر گناهاني كه انجام دادند ، زيرا خداوند بر بندگان ستمكارنيست .
همان حضرت ضمن هشدار به مالك اشتر در برخذر داشتن از به ناحق ريختن خون انسانها ، يكي از پيامدهاي سوء آن را سلب نعمت ميدانند.
خداي متعال درآيه ٩٦ سوره اعراف ميفرمايد:
واگر مردم شهرها ايمان آورده وبه تقواگراييده بودند ، قطعاً بركاتي از آسمان و زمين برايشان ميگشوديم ، ولي تكذيب كردند پس به ( كيفر ) دستاوردشان ( گريبان) آنان را گرفتيم .
از طرفي از آنجايي كه خداي ما حكيم است هر سلب نعمتي داراي پي آمدهاي مفيد وپرفايده اي است كه اگر ما صبر پيشه كرده و راضي به مقدرات الهي باشيم وبه اين معرفت و يقين برسيم كه خداي متعال، خدايي حكيم و مشفق و دلسوز و داناست ، حاصل آن ،تقرب به درگاه الهي ورضايت پروردگار ودرجات بالاتر ايمان خواهدبود .
اينك كه آگاهي ما از فردا و فرداها بسيار اندك است ، شايسته نيست براي هر امر به ظاهر ناگواري از روي جهالتمان فرياد اعتراض برآوريم ، زماني كه پرده ها بالا رود وحكمت ها آشكارشود ، ميگوييم :
اي كاش خداي عليم و حكيم را به ستم و ظلم منتسب نميكرديم …
آيا زمان آن نرسيده ما انسانهاي ظالم و ناسپاس ، دست از ظلم و ناسپاسي برداريم وبا تمام وجود شاكر خداي مهربان باشيم ؟!
